ေသာကမီးစာ ပဋိပကၡမီးစာ ျဖစ္ေသာ ဝန္ေဆာင္မႈ

သတင္းတစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရသည္။ ထိုသတင္းကို ဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ပင္ မေဝးလွေသာ အခ်ိန္ပိုင္းဆီက အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ဖ်တ္ကနဲ သတိရမိသည္။ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ဥပေဒအခ်ိဳ႕ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ မတူညီေသာ အျမင္ရွိသူမ်ားအၾကား အျပန္အလွန္ ဆန္႔က်င္ျငင္းခံုမႈ အရွိန္ျမင့္တက္ေနဆဲ အခ်ိန္ ပိုင္းဆီက အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခ်ိဳ႕ဟု ဆိုရမည္။

ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံ၊ သမၼတအိမ္ေတာ္၊ လႊတ္ေတာ္ အေဆာက္အအံု၊ ပါတီဌာနခ်ဳပ္ ႐ံုးခန္းအခ်ဳိ႕ႏွင့္ လူဦးေရ သန္းဂဏန္းမွ်ေလာက္ က်န္ရွိေနလွ်င္ ေတာ္ၿပီလား ?

ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံ၊ သမၼတအိမ္ေတာ္၊ လႊတ္ေတာ္ အေဆာက္အအံု၊ ပါတီဌာနခ်ဳပ္ ႐ံုးခန္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ လူဦးေရ သန္းဂဏန္းမွ်ေလာက္ က်န္ရွိေနလွ်င္ ေတာ္ၿပီလား? ဤေမးခြန္းမွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ေမးခြန္း ျဖစ္သည္။ မေမးျမန္းသင့္။ သို႔ေသာ္ ဤေမးခြန္းကို ေမးျမန္းရျခင္း၏ အေၾကာင္းျပခ်က္အျဖစ္ နယ္နိမိတ္ အျငင္းပြားမႈ ျပႆနာရပ္အခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ႏုတ္ ၫႊန္းျပလိုသည္။

အသိမ္းအျမန္း တတ္ပါေစ

“အေရးယူေခ်ေသာ္ ငါ အသိမ္းအျမန္း မတတ္၍ ႐ိုင္းပ်သည္”ဟု သူတကာ အျပစ္ဆိုလိမ့္မည္။

အဆိုပါစကားကို ႏႈတ္မွ ကိုယ္တိုင္ဖြင့္ဟ ေျပာဆိုခဲ့ဖူးသူမွာ သက္ဦးဆံပိုင္ေခတ္ ဘုရင္တစ္ပါး ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရင္၏ အမည္မွာ ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာဟု ထင္ရွားၿပီး သူေရးဖြဲ႔ခဲ့ေသာ ျမင္စိုင္းေရႊျပည္ ကာခ်င္းကဗ်ာသည္ ယေန႔တိုင္ပင္ ျမန္မာစာေပနယ္၌ မကြယ္မေပ်ာက္ က်န္ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ျမင္စိုင္းေရႊျပည္ ကဗ်ာႏွင့္ အဆိုပါ စကားရပ္တို႔သည္ သက္ဦးဆံပိုင္ေခတ္က ဘုရင္တစ္ပါး၏ စာေပလက္ရာႏွင့္ ႏႈတ္ထြက္စကားဟု ဆိုရပါမည္။ စာေပလက္ရာႏွင့္ ႏႈတ္ထြက္စကားတို႔က က်န္ရွိေနဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ပုဂံေခတ္မွသည္ ကုန္ေဘာင္ေခတ္ ကုန္သည့္တိုင္ေအာင္ ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တစ္ခုတည္းေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္အျဖစ္ ထြန္းကားရွင္သန္ခဲ့သည့္ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္ကမူ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားခဲ့ပါၿပီ။

အလဲအထပ္ မျပဳေစလိုပါ ဘုရား

၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၄ ရက္ေန႔ ရက္စြဲျဖင့္ ေရးသားထားေသာ The Voice Weekly ၏ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္႐ႈရပါသည္။ သတင္းေခါင္းစဥ္ကို “ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ သံဃာေတာ္မ်ား မဲေပးခြင့္ရရွိေရး ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတထံ ေတာင္းဆိုမည္ဟု မဘသဆို” ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ သတိထား ဖတ္႐ႈလိုက္မိပါသည္ ဘုရား။

မႏၲေလးပဋိပကၡျဖစ္စဥ္၊ သူေတာ္စင္ ျဗာဟၼဏႏွင့္ ေသေသာက္ၾကဴး သံုးေယာက္

လူလားမေျမာက္မီ ငယ္စဥ္က မိခင္ရင္ခြင္၌ နားေထာင္ခဲ့ရဖူးေသာ၊ လူလားေျမာက္ခဲ့ေသာ္ စာေပလက္ရာအျဖစ္ ဖတ္ခဲ့ရဖူးေသာ အိႏၵိယပုံျပင္တစ္ပုဒ္ျဖင့္ အစပ်ိဳးလိုပါသည္။ အိႏၵိယက ကမာၻသို႔ အေကာင္းဆံုး လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးအပ္ခဲ့ေသာ အေမြအႏွစ္ဟုပင္ တင္စားခဲ့ၾကသည့္ ကမာၻေက်ာ္ ပဥၥတႏၲရပံုဝတၳဳ နီတိက်မ္းလာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္ဟု မွတ္သားမိပါ၏။